W cichej zatoczce

Z dedykacją dla załogi "Setki" (fajnie z Wami na Tango 780 płynęło się) oraz trzech Panów z niebieskiego jachtu. Nieźle wtedy wiało pomiędzy Święcajnami a Mamrami na poczatku IX 06, dochodziło nawet pow. 7B. Panowie z wami było raźniej w zatoczce w szuwarach.

Na jeziorze wiatr wieje,
a żeglarz patrzy, gdzie jego wywieje.

Wiatr mocno dmucha, fale się pienią,
tylko patrzeć jak jacht w drobną drzazgę zamienią.

Żeglarz ucieka w cichą zatoczkę,
gdzie przeczeka zawieruchę choć troszkę.

W zatoczce już jakiś jacht cumuje
i jego załoga patrzy, kto następny do nich przycumuje.

W zatoczce życie jest morowe,
można rzec że bojowe.

Mimo wiatru i zimna duch w żeglarzu nie umiera
karty, kości i silny ogień nową energię w żeglarza wlewa.

Jeśli żeglarz jest głodny to na brzeg wyskoczy,
znajdzie grzybki, złowi rybki i posiłek gotowy.

Tak dopływają do zatoczki kolejne załogi,
aby przeczekać zawieruchę i szykować się do drogi.

A kiedy pogoda pozwoli na szeroką wodę wypłynąć,
żeglarz podniesie żagle i do kei będzie chciał dopłynąć.

Nie jestem za tym, aby reklamować swoje wiersze w wiadomościach lub pod danym wierszem, ale w drodze wyjątku informuję, że na początku mojej przygody z bejem puściłem 1 wierszyk o życiu na jachcie.

autor

Gonzuś

Napisany: 2006-09-15 Dodano: 2007-02-22 14:13:14

Ten wiersz przeczytano 777 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie