Cicho...
Lecz nie wiesz człowieku,
kto twą ręką włada,
czyś się oddał złemu,
czy to Boska rada,
nie wiesz mizerny jaki świat jest mały,
skoro wszyscy dążą, tylko do swej
chwały.
A Ty siedzisz na ławce,
i przeciągasz złotą nić,
przez czarne koraliki życia.
Wiersz, jest jak studnia, w której odbija się dusza człowieka...
autor
JJ
Dodano: 2007-07-27 22:57:31
Ten wiersz przeczytano 706 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.