Cichy potok brzegi rwie

Mazowieckie topione

Słyszą szum drzew z lasku i nurtu rzeki,
Ruiny zamku nad nimi sterczą dumnie
Ubogie, ubogie te małe chatki
Zapraszają, niewiele znajdziesz mówią u mnie

To nie pustki , resztki z wiosny walają się wszędzie
Szczęśliwi , przeżyli, bo byli o chlebie
Walczyli, gryźli zębami, ratowali dobytek i siebie
Czy taka pomsta i w tym roku będzie pewnie

Przez lata żyli w symbiozie
Cieszyły ich łąki, łowili ryby z potoku, strumyka
Obory pełne wymion z mlekiem, brakowało śpiewu słowika
Co się wokoło dzieje, wszędzie czerń a z życia- dobro umyka

Spojrzenie tych z potopu jest dumne i czyste
Drżą jak osika , spoglądają w nurt, czy się podniesie
Nie śpią , czuwają , bezsiła ich trzęsie
Oczu ku niebu, czy nowa fala deszczu będzie

Jestem w śród nich, z pomocą przy ładowaniu piasku
Wszędzie worki, walają się dziecięce zabawki
Wszystko ziszczone, to jak u żebraka manatki
W modlitwie dłonie, do rodzicielki, do Boskiej Matki

Przez dziesiątki lat spędzałem nas strumieniem wakacje
Ludzie tu mieszkający to zaprzyjaźnieni, prawie rodzina
Wiosna a ona w tej chwil jest, groźna jest każda godzina
Do rana. do rana muszę z nimi bezpiecznie wytrzymać

Autor: slonzok

Woda zalała nowo budowany tunel w Sońsku koło Ciechanowa.

autor

slonzok

Napisany: 2000-05-26 Dodano: 2013-05-26 05:50:34

Ten wiersz przeczytano 831 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie