Z Ciebie
Z Ciebie
Twoje wnętrze płonie,
ukrywaną radością burzliwą,
na zewnątrz nic się nie zmienia,
jak u Arlekina.
Wylewasz na papier słowa,
jak wodospad w kanionie.
Z wnętrza gorącego ciała
jak z wulkanu.
Nieruchome oczy błądzą
w swoim wnętrzu.
Stając się jaskinią magii-
Wyrocznią.
Pozostawiając mądrość,
choć ułomną w wielu kwestiach,
czynisz dobro swoją mocą
z wnętrza.
Łódź 14,05.2013 Mirosław Pęciak
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.