Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Cieć finalny

„Cień finalny”



Wizerunek słońca z paragonem przypiętym
Na skraju własnej niemocy,
Dręczy mnie i nawiedza.
Trwałość i upór wręcz nieugięty
Blakną w obliczu ludzkiej przemocy.
Jestem nikim przy postaci papieża.

Nie masz wyjścia Ty, co prosisz!
Proś i błagaj! Lecz miej na względzie
Wszystkie chęci i starania,
Które w złocie Mu przynosisz!
Każdy czyn nagrodzony będzie
Z Jego skarbca, z sakwy Pana

Obraz nieba się pojawia
W jaźni złamanego twórcy
Który tchnął weń zło wiekowe
Wizja jutra, co przedstawia
Jak lud zwija się i kurczy
Stare życie oddaję, należy się nowe.

*Woodic*

autor

Woodic

Dodano: 2008-04-28 12:11:12
Ten wiersz przeczytano 641 razy
Oddanych głosów: 5
Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (3)

mariat mariat

Nie dotarło do mnie jasno co tu ma złoto
za rolę, w moim odczuciu to tylko ludzka rzecz, a
rozkazy i nakazy to atrybuty władzy.

Szepczę Szepczę

W trzecim wersie ostatniej zwrotki zamiast "tknął"
powinno być chyba tchnął.Wiersz taki mocno
filozoficzno-refleksyjny.Warto było przeczytać.

gladius gladius

No niestety tak juz w zyciu bywa- stare musi odejść
aby mogło sie narodzić nowe.Wiersz dojrzały treścią ,
mądry w przesłaniu.Ciekawe spojrzenie na ten temat

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »