Ciekłość

Dzisiaj życie jest mi bliskie,
rozciąga się na przestrzenie przede mną,
wypełnia horyzont.
Pozwala, aby jego dno opuściło głębiny morskie
i napełnia się czystą wodą.
Połyka mnie w swojej szczelinie
i rozpryskuje po powierzchni.
Widzę swoje stopy,
i sto mil poniżej nich.
Wszystko, czego się boję
i wszystko, na co mam nadzieję
pływa jak ryby,
mieszając ze sobą.
Stąd wszyscy wydają się do siebie podobni,
ale z własnym kolorem.
Wstrzymuję oddech, nurkuję.
Szukam tych, których lubię najbardziej,
ale ryby płyną za szybko.
Jedzą się nawzajem
i

wysyłając tylko bąbelki na powierzchnię,
łapią oddech,drżąc z zimna.

Kładę się na słonej wodzie,
wypełnia moje żyły,a moje serce kroczy po wodach.
Wymaga zbyt dużo energii,
więc proszę wiatr, aby zepchnął mnie na brzeg.
Ale to nigdy nie istniało
kraj i szerokość.
Zawsze byłam tutaj.

W moich oczach odbija się błękitne niebo
,i bawi mnie własne zapomnienie.
Uniesiona na śmiertelne wysokości
patrzę na słońce w wodzie
i dziękuję każdemu, kto słucha
aż do tego momentu.

autor

Mirabella

Napisany: 2021-04-03 Dodano: 2021-04-03 18:13:00

Ten wiersz przeczytano 500 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie