ciemno jasno

...półsenne rozmowy z... kimkolwiek i oby do jutra ... doleżeć

gdy nocą chłód tańczy w czterech ścianach domu
a pająk tka swoje draperie opada powieka senna
wszystko już było wszystko nieważne było i tyle

mrok z poświatą zza okna w parze z wiatrem
walczy o mnie abym choć na chwilę uniosła
zmęczone powieki - cień uciekł pod blat stołu
czarodziej księżyc bratnia dusza i powiernik
rzucił brokatowy szal - nie chce mi się wybacz
już nie wierzę w bajki

nocą śpią w swoich klatkach ci co wierzą w jutro
spokojny sen gdzie jesteś panie szukasz klucze
wiolinowe do serc potłuczonych przez bycie
jak zawsze otwarte drzwi gościnne progi chleb i sól

na smutno głowa układa literki nie od dziś smęci
nie ma z kim pogadać jawa ze snem grają w berka
noc i dzień na szachownicy ostatnia rozgrywka
kto wygra ten gasi światło...

autor

mala.duza

Napisany: 2018-09-04 Dodano: 2018-09-04 00:35:14

Ten wiersz przeczytano 396 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie