Ciemność
W ciemność weszłam przeogromną,
wzrok mój, mroku nie ogarnia.
Brak ekspresji, brak koloru,
świat bezkształtnych kształtów nabrał.
Co jest formą? Co obrazem?
Co jest treścią moich wspomnień?
Rzeźbię w głowie jakiś obraz.
Czy to Ty? Jesteś? Czujesz?
autor
Dinusia-a
Dodano: 2015-02-22 13:36:01
Ten wiersz przeczytano 694 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Byłem tu już wcześniej:)
Dobre porównanie. Samotność jest odmianą mroku. Miło
było przeczytać:) Pozdrawiam:)
,,Ciemno wszędzie,głucho wszędzie,
co to będzie, co to będzie!,,
Pozdrawiam.
W samotności zadajemy sobie bardzo dużo pytań. Miłego
Piękny debiut. Ładnie ujęłaś samotność. Wiersz potrafi
zatrzymać czytelnika skłaniając do refleksji. Miło
było przeczytać:) Pozdrawiam:)
Bardzo dziękuję :)
Refleksyjny, udany.Pozdrawiam-:)
Oj jakże szkoda, że legło nieco zakończenie, bo wiersz
świetnie się zapowiadał. Pozdrawiam.
Poroszajace slowa jestem sam dobrze rozumiem
pozdrawiam
smutny wiersz.
Bardzo ładny debiut :)samotność- to pustka :)
Bardzo dziękuję. Pierwszy raz odważyłam się udostępnić
swoje przemyślenia. Liczę na konstruktywną ocenę.
Pozdrawiam cieplutko.
samotność a może wystarczy popatrzeć inaczej
...zniknie ciemność ... ładny refleksyjny z nutką
smutku ...
pozdrawiam :-)