Cień

Płatki śniegu wiatr rozsypał,
Na przestrzenie zadumane.
Poprzez ulice wyludnione,
Cień człowieczy się przemykał.

Domy, grały kolędami …
Szyby błysły kolorami.
Mróz na śniegu lekko skrzypiał,
Gdy, człowieczy cień przemykał.

Drzwi zasnęły w sen zimowy,
Głuchy stukot ich nie zbudził.
Wszak wigilia syci ludzi …
Nikt otworzyć się nie trudzi.

Choinkowa radość dzieci …
Słodycz życzeń, podarunków.
Chwila słodka … bez frasunków.
Cień człowieczy, znikł w zamieci.

autor

Sprzedawca Marzeń

Napisany: 2005-12-21 Dodano: 2005-12-21 08:38:27

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie