Cień jesieni
Gdy zbliża się jesień
oplata mą duszę
nić rzewnych wzruszeń.
Wśród takich uniesień
(często wbrew mojej woli)
przewodzi ton malancholii.
I jakaś dziwna tęsknota
otwiera swe wrota,
gdzie żal pieśni mi nuci
o tym, co już odeszło i nie wróci.
- - -
Poranek jesienny.
Mgła (teraz gościem codziennym)
okrywa pola i łąki.
A pajęczyny
stroją rośliny
w ażurowe koronki,
bo wrzesień
własny styl niesie:
wymiata zieleń lata...
odprawia ptasi świergot,
ucisza gęgot
dzikich gęsi
i klangor żurawi.
Dźwięk tego głosu (niczym łkanie)
odbił się echem w mej piersi
i postawił
pytanie:
A co potem?
- - -
Westchnienie.
Coraz dłuższe cienie
swym lotem
dotykają ziemi.
I mój cień i cień jesieni.
12.09.2014
Ju Nie
Komentarze (22)
Cień jesieni :) Jak to ładnie brzmi :) Pozdrawiam
serdecznie +++
Melancholijnie, bardzo ładnie.
Dobrego wieczoru życzę.
Pozdrawiam serdecznie
i dziękuję Ju-li-an:)
Ładnie ,jesiennie
wiersz bardzo dobry ,, jeszcze kilka lub kilkanaście
jesieni ... i do widzenia świecie mój ...
No cóż taka kolej rzeczy zmiana pór roku niestety u
nas obowiązuje ale myślę,że wszystkie mają w sobie "to
coś":)
Pozdrawiam:)
Duże dzięki autorom:
anula-2
Zosiak
ewaes
MariuszG
BaMal
miłego dnia jeszcze z letnim nastawieniem
Niebawem będziemy witać jesień. Pozdrawiam serdecznie.
Ładna melancholia.
Pozdrawiam:)
Wszystko to już tuż, tuż, ale mam nadzieje, że
wrzesień jeszcze nas obdarzy słońcem, ciepłem i
koszami owoców. Listopad, jak musi, niech ten świat z
kolorów rozbiera :)
Ładnie.
Przepiękna jesienna melancholia. Miłego dnia:-)
oj tak...czuć już jesień
już czuć na plecach oddech jesieni
Pozdrawiam Miłego dnia:))
Jesień już tuż, tuż...
Pozdrawiam :)
Piękny melancholijny klimat :)
Pozdrawiam z jeszcze letnim sloneczkiem :*)