Cień krzesła
Cień krzesła rozsiewa pomysły
Gliniane momenty kontemplacji
Wyrwane kable żelaznych liści
Okrągłe linie zgubionych racji
Cień krzesła wyrywa szpony
złego losu spalone wiry
cegły z zapomnianej zasłony
zapachy starodawnej mirry
Cień krzesła zmusza do pisania
wyciska poetycki sok wyobraźni
Prawdziwość wśród sztuczności świata
Droga kamienna do przyjaźni
autor
Uranos
Dodano: 2006-01-13 18:12:14
Ten wiersz przeczytano 565 razy
Oddanych głosów: 53
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.