W cieniu nadziei

Bądź mą weną, moim powołaniem
do którego dążę z uporem codziennie.
Abym z serca lekkim kołataniem
kochał Cię najmilsza stale i niezmiennie.

Bym mógł wreszcie, po latach czekania
znaleźć ramion Twych ukojenie.
Bym w zimnej czeluści naszego posłania
znalazł prawdziwej miłości spełnienie.

Znajdź mnie, proszę, w ciemności
w której błąkam się już długie wieki
Wydobądź mą duszę z nicości
bym już łez nie ronił spod powieki.

Nadaj sens mojemu istnieniu
i podaruj mi swego nieba zaczątek.
Ulżyj, choć trochę, wielkiemu cierpieniu
i wskaż mi nowego życia początek.

autor

Behemot

Napisany: 2005-05-22 Dodano: 2005-05-22 02:27:38

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie