W cieple
Świt romansował z panną mgielną,
pośród woali diamentowych,
w koronach dębów cicho westchnął
przeniknął w barwy purpurowe.
Lazur odnalazł jasny błękit,
złoto rozlało się po łąkach,
strumień, choć zimny, ciepło dźwięczy,
promień po tafli lekko stąpa.
Brązy uśpiły już zielenie,
wiatr wyszeptuje chłodne dźwięki,
chociaż listopad, miłość ścieli
barwne dywany, splotem miękkim.
autor
magda*
Dodano: 2013-11-18 13:16:42
Ten wiersz przeczytano 1849 razy
Oddanych głosów: 30
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
Taka sceneria, a jednak z wiersza miłe ciepło...
Pozdrawiam :)
Bardzo lubię czytać Twoje wiersze,
wpływają na mnie kojąco.Piękny.
Pozdrawiam serdecznie.
Barwne rzeczywiście.
Kolorowe obrazy, bardzo malowniczo, możnaby było
namalować.
Pozdrawiam:)
Piękny wiersz:)
oj rozesłany dywan jesienny, cacuszko.
Och Magdo potrafisz otulić wierszem;-))Pozdrawiam
serdecznie
Twoj wiersz plynie:)
Z przyjemnoscia przeczytalam:)
Stęskniłem się :)
Pozdrawiam.
Dziękuje wszystkim za pochylenie się nad wierszem.
Nieto rozumiem,że opisy przyrody i emocje sa dla
Ciebie banałem. Masz prawo. Każdy lokuje gdzies swoje
wrażliwości. Pozdrawiam.
Nastrojowo i barwnie.. Jesteś mistrzynią w "tych
sprawach" Magdo..
Pozdrawiam.
tak, "cieplutki wiersz", tylko ile można o banałach..?
jestem mistrzynią w opisywaniu przyrody!!! cudnie!
pozdrawiam
Piękny jesienny wiersz, pozdrawiam cieplutko
czytając polubiłem jesień
Pozdrawiam serdecznie
Bardzo piękny, cieplutki wiersz!
Pozdrawiam serdecznie:)