ciepło

usiadłem wieczorem przy stole ze smutkiem
obdarzyłem go łykiem kawyy słodkiej do granic radosci
o ile kawa moze miec radosć
gdzies z szafy wywlokłem stary koc po babci,
bo czy smutek moze byc ciepły , a był zmarznietyy
i stał się cud, smutek usmiechnął sie
- smutku jak miło sie smiejesz-
- jest mi ciepłoo, a to takie piękne, człowieku mój panie odrzuć mnie, zapomnij, bo kocham Cię, porzuc i odejdz. nigdy sie nie dowiesz czy smutny byłem czy radosc mnie naszła , gdy juz Ciebie nie byłoo, zapomnij, zamknij gdzies za mną drzwii

dla Anety choc zamienił bym go na jej radosć

autor

ronninn

Dodano: 2004-11-30 00:10:12

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie