Cierń do trumny

Myśli poszarpane rzeczywistością
Dusza bólem namaszczona
tysiącem cierni
które wbijają się w nią
Gdy żyję

Każdy cierń swoją ma historię
Każdy z nich boli coraz bardziej
A rany powstałe nie goją się
Każdy z nich powoli zabija mnie

Mój gwóźdź do trumny nie będzie gwoździem
To będzie kolec egoizmu, złości
który TY zatopisz w moje serce
Głęboko...

Aż jęknę z bólu
Aż poczujesz że głębiej już nie można
Aż poczujesz że umarłem
[wtedy się opamiętasz]

Zimno mi...
Następnym razem
Wyrzeźb mnie w śniegu...
Bo zimniej już mi być nie może...

autor

nietoperek4

Napisany: 2007-09-14 Dodano: 2008-08-11 20:39:47

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Biały Klimat Zimny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie