Cierp, ale dalej kochaj i nigdy...

Ten wiersz jest dedykowany tym wszystkim którzy już dawno w siebie zwątpili!

Stworzona do cierpienia?
Czy też do kochania?
Do ciągłej tęsknoty?
Wiecznego czekania?
Czy do dzielenia z kimś radości bycia?
Do wspólnej troski?
Współ serc dwóch bicia?
Wciąż zagubiona i niepewna jutra...
Zewnątrz wesoła,
a w środku smutna...
Jaka to rola jest mi przeznaczona?
Kto da odpowiedź?
Do życia przekona?

autor

podciete_skrzydla_aniola

Dodano: 2006-04-04 17:17:30

Ten wiersz przeczytano 620 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie