Cierpienie

Powstałeś z prochu......

Szukałam Cię,
W nocnym śnie odnalazłam,
Stałeś za mgłą...
Nie widziałam twojej twarzy...
... a może zapomniałam?
... nie wiem...
nie jestem pewna...

Sen jawą się stał
odnalazłam Cię
jednak coś mi ciebie odebrało,
coś mrocznego,
stałeś się Jej sługa
czarne moce uwięziły Cię,
uwięziły twoją dusze...
modliłam się...
wiele godzin, wiele dni...
ty nie wróciłeś,
byłeś ciągle taki sam...
czarne moce
odebrały mi to co miałam kiedyś...
to co kochałam.....
Bóg nie chciał mi pomóc...
ty nie chciałeś się już zmienić,
nie chciałeś powrócić....
kochałeś swą...... Królową ...
straciłam Cię i wiedziałam
ze już nigdy nie odzyskam....
Już nie było miejsca
gdzie mogłam być bezpieczna,
gdzie Ty i Ona nie dosięglibyście mnie...
wiem chciałeś abym służyła Jej...
aby moja dusza stała się wolna,
czysta, pamiętasz??
To twoje słowa...
musisz pamiętać,
przecież ty wiesz wszystko...
ona ci wszystko daje,
ona wszystko posiada...
ja nie mam nic...
już nic...
Bóg dał mi Cię a potem odebrał...
odebrał wszystko,
bo z tobą wszystko odeszło...
teraz już wiem co Hiob cierpiał...
męki, katusze,
zła moc nie owładnęła nim...
on był silny...
ja nie potrafie...
przepraszam...
Boże nie pomożesz mi już...
stałam się siłą mroku,
stałam się taka jak on
i całą mnie znów owładną...
znów jestem...
znów on jest...
znów jesteśmy my...
na wieczność...
przez wieczność...
wybacz...
może tak było pisane...
w końcu ty je pisałeś...
ty pisałeś życie...
scenariusz...
ja nie wytrzymam
tych złych mocy,
tej ciemności...
wybacz musze się uwolnić...
już mnie nie uratujesz...
już nie...
z mej duszy i tak nic nie zostało...
samo zło...
ja cierpię...
to się musi skończyć...
ty wiesz co zrobie...
wiesz gdzie...
tam nad jego grobem............
nad wierzbą,
płaczącą co dzień ze mną...
modlącą się co dzień...
o to abyś wziął mą dusze do niego...
ale.. zapomniałam o jednym...
zapomniałam...
Ty nie potrafisz tego uczynić.....
ja musze sama....
ja sama musze przyjść.....
ja sama to zrobię...
ty nic nie czyń....
nie rób mi tego...
nie każ cierpieć
drugiej wieczności bez niego...

Teraz wiem ze snom nie można ufać!
lecz dla mnie i tak to jest za póżno...

w proch sie obrucisz i już drugi raz nie zmartwychwstaniesz....

autor

Pavla

Napisany: 2004-10-30 Dodano: 2004-10-30 23:26:24

Ten wiersz przeczytano 462 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie