Cierpienie nie uszlachetnia

dlatego nigdy nie rozumiałam do końca ascetów.
zgadzam się z Tobą.

Idealnie. Po pierwsze temat - świetny. Po drugie
wykonanie. Brawo! ;)

a czy gdyby nie cierpienie, potrafilibyśmy docenić to
co dobre? i jakbyśmy się uczyli pokory?

cierpienie nie uszlachetnia lecz uczy pokory i
pokazuje nam,ze jestesmy jedynie jedna z tych szarych
mrowek na Ziemi, ktore musza ciezko pracować w lesie
, aby przetrwać.
Od tego w jaki sposób człowiek przyjmuje cierpienie
można poznać samego człowieka.
Niewątpliwie jednak dobra puenta na końcu

tak najlepsi są ci co cierpią po cichu a pomimo tego
walczą i nie płaczą :) wspaniale ująłeś ten temat :)
BRAWO :) liczę na komentarz :)

nie zgadzam sie moje cierpienie mnie podbudowalo moja
wiara stala sie mocniejsza kohelet tez cierpial i
zyskla duzo przez to uczyc czlowieka samodzielnosci
reagowania w rzeczywistosci dojrzalszego patrzenia z
dziecka staje sie czlowiek doroslym i musi to
zaakceptowac cierpienie uszlachetnia

Fakt.. że cierpienie uszlachetnia twierdzą tylko Ci,
którzy jeszcze nigdy tak naprawde nie cierpieli.

Ładny wiesz. Ma w sobie cos czego nie potrafie
okreslić.. cos co sprawia że mogłabym go czytać w
nieskonczoność.

/pozbawia nadziei i wiary
zostawia blizny w pamięci
Ono zabija cząstkę człowieka
i włosy barwi na biało/ - radość i cierpienie powinny
być - nam podawane na tacy życia po równo!

cierpienie dodaje sił wzmacnia...radość to tylko stan
przejściowy tak jak i smutek....ciekawe spojrzenie w
twoich wersach ukazuje inne światło......

Ciekawy wiersz i zgadzam się z tym co napisałeś.
Cierpieć potrafi każdy, wyzwaniem jest osiągnąć
szczęście.

Karol Bunsch wiecznie żywy :) .od moderatora mało
treści...

Wiesz, też miałem podjąć tą tematykę, nawet dać ten
sam tytuł. Ująłeś zagadnienie w dobrym kadrze. Trafna
pointa.

mozesz cierpiec i walczyc- isc do przodu, nie poddawac
sie... jest taka cierpienia granica, za ktora sie
usmiech pogodny zaczyna.. pamietaj!