Ciężkie buty.

Ciężkie buty wielkie robią ślady
W błocie które dziwne jest
W ciężkich butach człowiek bez ogłady
W lesie ciemnym włóczy się

W dzikim lesie stare drzewa
W dzikim lesie ziemia stara
Już od wieków tu dojrzewa
Najstraszniejsza z wszystkich mara

Na swej twarzy już nie czuje much
Nic nie widzi w czujnym mroku
Obudzony teraz duch
Dotrzymuje mu wciąż kroku

Lecz nie świadom towarzystwa
Brnie przez bagna tak cuchnące
Że padają wszystkie muchy
Przy nim latające

A przez gęste liście drzew
Świeci księżyc nadal jasny
Tu gdzie martwy każdy krzew
Boli bardzo smutek własny

Wie że musi przetrwać drogę
Aby dotrzeć w światła pole
Już głęboko schował trwogę
I hoduje wolną wolę

Straszna mara z tego lasu
Ściga go nieubłaganie
Lecz on wie, że nic tu złego
Mu się więcej już nie stanie

Wylazł z bagna w szlamie cały
Wyszedł z lasu podrapany
Wie co walki mu te dały
Wie że został ukarany

Mroczne miejsce w jego duszy
No i mara strasznie stara
Już go więcej nie poruszy
Już minęła jego kara.

autor

Kinolus

Napisany: 2002-09-13 Dodano: 2006-10-31 06:14:29

Ten wiersz przeczytano 539 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie