'Ciocia...'

W czystej drewnianej chacie, krzątająca się dziewczyna w długiej sukni, z warkoczem na plecach.
Zawsze wiedziała kiedy nadchodzi, wcześniej po wyszorowanej podłodze toczyły się
małe perełki, łapała je szybko.
Tyle razy posiadł jej ciało, zawsze robił to na zewnątrz, na grząskiej ziemi jak w błocie. I zawsze czuła się zbrukana.
Zostawiał ją z rozpostartymi rękami jak zawieszonego na krzyżu Zbawiciela...
Zanim przyszli bracia ogarniała się i nigdy nikomu nic nie mówiła, mógłby ich pozabijać. Jednak kiedyś zmienił taktykę i wygląd. Przybył do chaty, kiedy bracia byli w domu,
przybrał postać starej ciotki, ale ona
wiedziała...
Była straszna, wielka, stara, z nalaną twarzą i krótkimi rzadkimi włosami...
'Ciocia' zauważyła, że ona biega po chacie boso i wyciągnęła z kufra trzy cienkie przezroczyste skarpety. Jedną sama
założyła, dwie podała dziewczynie i zaraz stopy zaczęły rosnąć, a pomiędzy palcami wyrastała czarna sierść...
W panice, nadludzkim wysiłkiem ściągnęła je
i rzuciła 'Cioci' w twarz' ...

autor

Elena Bo

Napisany: 2020-11-18 Dodano: 2020-11-18 01:59:52

Ten wiersz przeczytano 4377 razy

Oddanych głosów: 41

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie