Cisza

/dla tych szczytów co drogowskazem są/

zasnęła już kraina złotem pokryta
i nad góry napłynęła noc
lampka z księżycem już dawno wypita
a panny świetliste odziane są w koc

obłoki jak ptaki co powietrzem noszone
przez wicher i wieczny ich żagiel
w mglistym pokłonie nisko ukorzone
ich głowy milkną w ciemności wrzawie

nadejdzie poranek nad góry perłowe
i blask słoneczny oświetli ich oblicze
słowa szeptane wciąż będą nowe
na ich szczytach będą stały jak znicze

autor

pan_zagubiony

Dodano: 2007-11-16 22:25:00

Ten wiersz przeczytano 672 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie