Cisza
Na niebie życia chmury obojętności
przesłaniają słońce.
Ptaki nadziei zamilkły zdziwione ciszą.
I tylko serce podpowiada szeptem,
że on już zapomniał.
autor
Turkusowa Anna
Dodano: 2013-04-07 16:27:50
Ten wiersz przeczytano 2197 razy
Oddanych głosów: 46
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (40)
A może nie?...
w tej ciszy szept serca łomotem się zdaje:)
Spełnił główną powinność nastroił melancholijnie.Na
plus.
niech więc zapanuje cisza
Ładny obrazek:)
Dobra miniatura. Pozdrawiam
Dojmujące
Ta, o której piszesz rozdziera duszę i serce, choc
mówią, że tylko ona piękniejsza od muzyki. A serce też
czasem się myli... Pozdrawiam :)
Ale mocno i głośno przemawiasz tą ciszą, aż serce
mocniej bije...Piękny ten Twój "motyl":-) Lubię
takie...
Niebo przepełnione chmurami..
Pozdrawiam!
Można i tak wyrazić podobne uczucie ;)
Anno - pierwszy wers raczej przedobrzony. Co to jest
to 'niebo życia'? Nie wiem, może ja już wieczorem
inaczej odbieram, ale nie jestem zachwycona.
Pozdrawiam.
Niebo życia, chmury obojętności, ptaki nadziei -
wydumane dopełniaczówki. Żadna z nich się tutaj nie
broni.
Ta cisza co serce zabija
pozdrawiam serdecznie:)
Aneczko, Twoja melancholia jest bardzo wyrazista a ta
miniaturka mówi wszystko:(
Cisza im dłużej panuje, tym trudniej ją przerwać...
Pozdrawiam serdecznie:)