Cisza

Cisza rozpościera swe ogromne skrzydła
Na tle nieskazitelnie błękitnego nieba.
Pustka zagarnia swoimi ramionami
Cały spokojny ocean nie dając szans otchłani...
Gorycz przegranej czuć w wdychanym powietrzu.
Jak można przegrać nie zaczynając walczyć?
Dzień przeplata sie z nocą,
księżyc przysłania słońce...
Poukładany dotąd pięknie świat traci swój porządek...
Słuchając usłyszysz tylko wiwat zwycięzcy.
Lecz czy wsłuchałeś się dokładnie?
Patrząc, zobaczysz odchodzących przegranych,
Lecz czy nie przeoczyłeś jakiegoś szczegółu?
Bitwa skończona, wygrał najlepszy,
Ale czy warto sie poddawać?
Krzyczeć tak, bo wszyscy to krzyczą?
Każda burza wyrzuca bursztyny na brzeg,
Każda ulewa daje życie,
Każda łza, pomaga lepiej zrozumieć świat...
Szepnijmy nie, bo wszyscy krzyczą tak...
Niech nasz głos odbija się echem od ścian...

autor

aannuullaa

Dodano: 2009-05-03 21:54:33

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie