cisza
niebo błękitne rozlało się morzem
płyną chmury waty cukrowej
cieniem kładzie się pejzaż pod słońcem
tak cicho
wiatrem niesie się spokój tuląc ziemię
głaszcze drzewa całuje cieniem
błękitu morze rozlało się niebem
tak pięknie
autor
zuza n
Dodano: 2019-09-14 12:32:54
Ten wiersz przeczytano 962 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
"Umysł żywi się ciszą nocy." - Pliniusz Młodszy.
Pozdrawiam Zuzko, nie dość że Młodszy to jeszcze
Mądry.
ślicznie rozmarzony :)
Wiersz tak ale przyroda znów zaskoczyła. Jutro
zapowiadają deszcze i chłody.
dobry tekst,tylko w ciszy możemy usłyszeć siebie
Cisza czasem pożyteczna a czasami jakieś straszne
jednakże bardzo potrzebne i trudna do osiągnięcia.
Zobaczyłem to, pięknie.
:)
Pozdrawiam Kobalt.
Piękna ta cisza.Niech trwa.Pozdrawiam.
Ładna miniaturka. Pozdrawiam.
Witaj.
Ładna impresja.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Ileż nasze morze może?
Chyba o nim wiersz ułożę,
bardzo fajny swój stworzyłaś,
na pochwałę zasłużyłaś.
Serdecznie pozdrawiam życząc miłego wieczoru :)
pięknie - wspomienia z nad morza :-)
pozdrawiam
Piękna metamorfoza, piękny wiersz.
Pogodnych dni Zuzo:-)
pięknie.
Gdy błękitu morze się rozlewa to rzeczywiście jest
pięknie.
Pozdrawiam serdecznie :)
Pięknie z rozmarzeniem napisany wiersz
Pozdrawiam