Cisza
Dedykuję ten wiersz wszystkim ofiarą Katynia,oraz zmarłym podczas II Wojny Światowej.
Spokój to czego pragnie dusza,
i jeszcze bez uczuć chwili,
wszystko nas do refleksji
zmusza,
jakby stado motyli.
Uczuć cała głębia,
bez ciszy niezmąconej,
modlitwy i płaczu pełna,
bladej twarzy - zmęczonej.
Już nie słyszę ciszy,
widzę tylko ryby w wodach
mętnych,
słyszę pozostały szept liści,
opadłych i zwiędniętych.
Komentarze (3)
Wiersz jest naprawdę piękny, jak mało który przypadł
mi całkowicie do gustu... Wprowadza klimat wyciszenia,
refleksji... Gratuluję udanego wiersza i pozdrawiam:)
I TEN WIERSZ BARDZO SZYBKO DOTARŁ DO MNIE.POZDRAWIAM
"Spokoj to to, czego pragnie dusza"... W drugiej
strofie mam problem tez z ta "blada twarza"... A poza
tym, to wiersz wypelniony uczuciem i smutkiem...
Pozdrawiam.