Cisza jest ułomna

Pesymistycznie, ale to jeden z odcieni naszego
istnienia

Bardzo konkretny przekaz.
Dobry wiersz.
Obecny świat jest "trudny".
Trudno go akceptować, w nim żyć, szczególnie, gdy sie
nie odróżnia dobra od zła.

Łączę serdeczne pozdrowienia:)

dziękuję miło mi : )

Poezja godna polecenia. Pozdrawiam.

No niestety to prawda z tą zgnilizną i zarazą, a kiedy
nadejdzie przebudzenie, to może być już za późno:(
Jak zwykle nietuzinkowa poezja, Ewo, pozdrawiam
serdecznie :)

Niebanalny tekst napisany w Twoim specyficznym stylu.
Spójrz w gwiazdy przez teleskop, a wtedy z pewnością
dostrzeżesz ich piękno pośród kolorowych mgławic.
Ślę moc serdeczności Ewo.

Przekaz wiersza ładny i zrozumiały w czytaniu,
pozdrawiam :)

Wiersz smutny tchnący nostalgią.Pozdrawiam serdecznie.

wciągająca refleksja. (wiele zależy od osobowości
patrzącego: optymista wdycha tlen z rozkoszą,
pesymiście wszystko śmierdzi...)

Witaj,

...a może to bielmo mamy od zarania - choćby
epidemii?

Bywa, że musimy szukać wytchnienia w oazach
zieleni - gdzie trochę więcej świeżości i nie czuć
odoru...

Do Siego Roku - bo nie mialam okazji tego
napisać.

Za pamięć dziękuję i pozdrawiam z uśmiechem i
wspomnieniami naszych pierwszych spotkań
portalowych...

/+/

Oby to ostatnie słowo należało do nas...:) pozdrawiam
serdecznie :)

No trudno się nie zgodzić.
Ale że cisza jest ułomna, to czasami chyba dobrze... W
końcu ludzie też z zasady ułomni, bez wyjątku.
Oczywiście, ułomni w sensie słabostek, popełniania
błędów. Czystych gwiazd wypatrujemy, ok, gorzej, że te
martwe nie chcą spadać, a zgniłego świata już nic
raczej nie uratuje... Chyba, że spłonie i urodzi się
raz jeszcze :-)

Ale się rozpisałem, sorki.

Znakomita Poezja, jak zawsze u Ciebie :-)

Pozdrawiam :-)

Zosiak dzięki serdezne

Dobry wiersz.

sisy dzięki