Ciszej od ciszy

Ranem gdy cisza zaspana odejść nie chce
A światło rozpruwa nocy szarą piżamę
Chłód nielitościwy szybom oczy odmyka
Wybrzmiewa nad poduszką przedwczorajsze amen

Ranem gdy sny spod ciepłej pierzyny wymiatasz
Pies ziewając przy progu na spacer poluje
Wpław dywanu ocean pokonując co dnia
Jak okruchy za okno z powiek mrok strzepujesz

I usta nieubrane w słowa żadne jeszcze
Po co tę cichość ranić gdy za nocą szlocha
Pochylasz się nade mną w dotyku warg czuję
Jak w policzek wpisujesz lekko drżące kocham

Gdy wraz z wiatrem na dworze tańczą drzew madonny
A ponad naszą wyspą suną żagle koszul
Z wolna w sobie toniemy w źrenic rozmodleniu
By dłoń w dłoni zaplątać wiatr we włosach poczuć

I już tylko oddech ponad miarę wezbrany
Nawet wścibskie lustro naszych spojrzeń nie słyszy
Przez współrzędne ciała po skraj łez nas unosi
Nienazwana podróż bardziej cicha od ciszy

autor

Ewiann

Napisany: 2014-03-08 Dodano: 2017-03-08 09:41:54

Ten wiersz przeczytano 914 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie