Cmentarz

Szerokimi plamami
rozlała się krew na niebie
Pole krzyży znów ożyły
gdy tylko słońce pękło

Marmurowe anioły
otworzyły zimne powieki
a Jezus z kamienia
opuścił ramiona

Czarne ptactwo umilkło
by posłuchać pieśni zmarłych
Świece wygasły
by mogły ujrzeć panią w bieli...

Ona lekkim krokiem się przechadza
a w jej dłoni błyszczy stal
Ogląda swe żniwa
swoje trofea zwycięstwa

Pasie swe piękne oczy
widokiem smutnych kochanków
których rozdzieliła
których zabiła na zawsze

Jednak nikt nie ma jej za złe
bo tak musiało być
Znów rodzi się we krwi dzień
znów zamiera świat

autor

wiszmasterka

Napisany: 2004-07-06 Dodano: 2005-03-18 09:46:25

Ten wiersz przeczytano 985 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie