I co dalej?!
Wszystko jest ślepe w wierze....
Wierzysz, że krzyż cierpienia, który
dźwigasz na plecach,
Stanie się drobnym podmuchem wiatru, który
przyniesie spokój.
Jestem zagubiona mimo ze mam nadzieje
Jestem odważna mimo ze boje się życia...
Czuje jak wszystko zamienia się w sen i
pomału roztrzaskuje się o mnie...
Moją nadzieje i wiarę połknęła duma...
Myśli są już zbyt daleko, aby dać marzeniom
oddychać...
autor
pszczółkaksc
Dodano: 2007-02-06 00:05:19
Ten wiersz przeczytano 566 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.