Co komu pasuje

Wszystko ujdzie w tłoku a człowiek robi co chcę bo
wolny się czuję ale gdy otworzy szerzej oczy na
horyzonty widzi wtedy czym to owocuje. Wiersz mądre
przesłanie niesie gdyby tak ludzie wyciągali wnioski
może świat byłby bardziej radosny. ( A tak w
odpowiedzi na komentarz nie zabiegam o głosy nie
schlebiam a za szczere komentarze oberwałam i się
naraziłam więc rzadko się odzywam, jak wiersz mi się
podoba anonimowo głosuję)

Ta masa, którą tworzymy i w której niestety żyjemy,
potrafi nas całkowicie zagubić. Myślimy jak inni,
kochamy jak inni, gadamy jak inni, biegniemy na
zatracenie jak inni. A przecież jestem osobą powołaną
do życia z innymi, ale nie jak inni.

Tłum wpada w panikę i pociąga za sobą jednostki robiąc
się jeszcze większym tłumem i większa paniką. Lekko z
przytupem napisany wiersz. D->>--

Podoba mi się bo ma treść ... bezimienny człowiek w
bezimiennym tłumie ... nie ważna czy głupi czy mądry,
kto tam o to dba? Co do formy, w ostatniej zwrotce się
posypał rytm: wypośrodkuje - jedna sylaba za mało -
gdyby dodać " i " już byłoby płynniej

Trafne spostrzeżenia wytrawnego pióra. Brawo!

Masa moze tez zadeptac dlatego nie daj sie wysrednic
czy wyposrodkowac...Madry, ladny wiersz

Wypośrodkować wszystko można...
Lecz lepiej ponad średnią być...
Wierszem ładnie literka Twoja ułożona...
Z nią, jakoś łatwiej i wyżej warto żyć

Szybko, zwięźle - trochę jak dzisiejsze życie i
stosunki między ludźmi. Trafnie!

Świetny klimat refleksji nad tłumem który nas otacza.
Nie pierwszy to Twój dobry wiersz.

bardzo sugestywnie i z wyczuciem sportretowałaś
"zbiorowo" miejską rzeczywistość..."każdy bezimienny,
smutny wnoszą spokój" - niby prawda to, czasami
człowiek najbardziej samotny czuje się w tłumie, ale
ja np. dużo lepiej czuje sie w miejskim tłumie, niż na
spokojnej wsi:)

W tłumie łatwiej się ukryć, tam człowiek chowa się jak
mrówka w mrowisku.

"w masie się wyśredni, wypośrodkuje
mądry, głupi, biedny co komu pasuje ' -
ładnie napisany wiersz o człowieku w tłumie, na ulicy.

Plus i pozdrawiam.

Tak jest. W tłumie jesteśmy bezimienni. Jeszcze jeden
nieznajomy człowiek.Bardzo życiowy i ładny wiersz.

Normalnie jakbym znalazł się na Półwiejskiej w
Poznaniu ;) Ładnie ujęte tempo dzisiejszego życia!