Co ma przeminąć niech przeminie

Pola już pokoszone,
Słoneczko już słabo się pali.
Jarzębina pod oknem się czerwieni,
Strojna w sznury korali,
Którymi bawią się dzieci.
Czy to już koniec tańca z latem?
Czy inna tylko muzyka popłynie?
Deszcz cichutko dzwoni o parapet,
Co ma przeminąć niech przeminie.
Nawet niebo coraz bledsze,
Z szarych chmur płaszcz przyodziewa,
Zmieniło się też powietrze.
Stroją się w kolory drzewa,
Lato małymi krokami odchodzi,
Ubrane w słońca purpurę.
Z zapachem dojrzałych owoców,
Pociągnie za sobą ptaków sznurek.
Co ma przeminąć niech przeminie,
Już widać pór taka rola.
Jak życie każdego człowieka,
Rodzi się i żyje,
Odchodzi i umiera.

M.Wityńska.

autor

Mariola Wityńska

Napisany: 2006-08-07 Dodano: 2006-08-07 19:25:43

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 30

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie