Co mi powiesz jesienią

Wiersz dla mojego Męża Henryka.To wspaniały Człowiek, dzięki Niemu uwierzyłam, że mogę nie tylko pisać książki, ale je wydawać. Tak, jak On we mnie wierzy bardzo buduje.

Ułożyłam liście dywanem u stóp
oplotłam ramieniem tęczę moich snów
rozkołysałam wspomnieniem każdą chwilę z tobą
zatopiłam się w barwach które niosłeś z sobą

Kiedy wniknęły w mą duszę promienie
kiedy wniknęły milionem barw
przepełniła mnie radość że jesteś tuż obok
a liść się zagubił w mych włosach i trwa

alejka nadziei pochylone drzewa
kłaniają się nisko głaskane przez wiatr
a ja idąc z tobą poddaję się chwili
i trzymam twą rękę i trzymam ten dar

dar twojej miłości ciepło z rąk przepływa
i wnika w mą skórę i czuję jak drżysz
a wokół szelest co niczym melodia
zatapia nas w magii co wypełnia dni

idziemy poprzez myśli i swoje pragnienia
a pod nogami mamy z liści tęczy świat
zatapiamy się słońcu patrzymy w marzenia
odmierzając chwilę którą dał nam czas

krok tak pewny choć serce nieśmiałe
gest jakże swobodny choć drga w nim twój lęk
mieszany z nadzieją i wielką miłością
o której mi powiesz patrząc w oczy me

W tej chwili co myślą przebiegła w twym sercu
zatrzymałam oddech zatrzymałam czas
uniesione liście mieniące się tęczą
porwał gdzieś szybko zaskoczony wiatr

i cisza zapadła umilkł też śpiew ptaków
nie rozległ się w ogóle ani jeden dźwięk
uniosłeś ten błękit tuż nad moją głową
i patrząc nim na mnie rzekłeś...Kocham cię.

wrzesień 2007 r.

Dla mojego Męża Henryka.

Przez 30 lat chowałam wszystko do szuflady,kiedy On się pojawił w 2007 roku,wszystko się zmieniło.I tak o to mam wydane już dwa tomiki poezji i 7 powieści.

autor

Jarzębina

Napisany: 2007-09-29 Dodano: 2012-04-16 12:20:35

Ten wiersz przeczytano 844 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie