Co mnie powiodło ku ...

Jest coś co mnie wzrusza,
te oczy niebieskie,
bezradne czasami,
ta nostalgia, samotność,
ból i tęsknota,
i ten ruch beznadziei,
ciężkości, zamknięcia,
i pozy sukcesu,
tej namiastki szczęścia
innych,
bliskości pożyczonej,
w której się podgrzewa,
jak żebrak czy złodziej
tego to już nie wiem.

Przeraża mnie egoizm,
co w tej wrażliwości,
jakimś cierpienia
okrutności zionie,
Nic nie ma,
dzień płynie,
idzie do woli,
czas staje,
czy piątek, czy świątek,
jeden rytm,
w nim płonie,

Bawi mnie on sam w całości,
uśmiechem powala,
te oczy ciągną ku niemu,
dotyk wciąż mnie zwala.

Ta miłość miała pecha,
sztormy łagodnieją,
może się mną bawił?
może się doceniał?
może zaś się zgubił,
na doświadczeń stosie,
może tak się zamknął,
i nie dostrzegł jeszcze,
że życie się zmienia,
razem z nim powietrze.
I z tych "może" nie ma zrozumienia,
było i jest zbyt dużo cierpienia.

autor

iwona721226

Napisany: 2016-07-10 Dodano: 2016-07-11 00:17:22

Ten wiersz przeczytano 669 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie