Co nie twoje nie rusz

przypowieść

W ubogiej mieścinie, gdzie nadal diabeł mówi
dobranoc, sołtys na ostatnim zebraniu znowu
musiał wysłuchiwać narzekań mieszkańców,
utyskujących na swoje niedole, które nocami
spędzały im sen z powiek.
Wpadł na genialny pomysł. Umieścił na słupie
ogłoszenie: „Komu zbrzydła bieda, niech ją
zawiesi na kołku w płocie przy domu sołtysa”.
Chłopi przywlekli je ze sobą; po zawieszeniu
na sztachetach, przyglądali się każdej z nich
uważnie, porównując je ze swoją.
Sołtys, stojąc w progu, przemówił doniosłym
głosem: - Nadszedł czas na podjęcie decyzji.
Roztrzęsione biedy były przerażone, bo żadna
z nich nie chciała trafić pod obcy dach.
Jeden z chłopów chwycił biedę sąsiada, lecz
ten wyrwał mu ją z rąk i pięścią pogroził:
- Ani mi się waż, precz z łapami od niej!
Na własnych plecach przytaszczył ją do domu.
Uzmysłowił sobie, że skoro do tej pory jakoś
sobie z nią radził, to może nie będzie aż tak
źle i da się dalej z nią żyć.
Inni chłopi schowali swoje bidule za pazuchy
i każdy z nich poszedł w swoją stronę...
Wieczorem przy rozpalonym ognisku długo
rozmawiali a upieczone ziemniaki wyjęte
z paleniska ze smakiem zajadali. Bez osądzenia
czyja bieda była gorsza, uznali, że ich własna,
chociaż trudna do zaakceptowania, znoszona
z pokorą, zdaje się być lżejszą do zniesienia.

autor

_wena_

Napisany: 2021-02-16 Dodano: 2021-02-16 15:31:09

Ten wiersz przeczytano 3818 razy

Oddanych głosów: 90

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie