Co piąty człowiek...

W wieczornych, smutnych wiadomościach
Usłyszałam głos jegomościa:
-Co piąty człowiek jest bezrobotny-
Pomyślałam: co szósty żyje w nędzy
A co siódmy ma wiele pieniędzy.

Śliczne, pulchniutkie, różowe dziewczynki
Wtulają się w puszyste pierzynki,
Otoczone wielkimi, pluszowymi misiami
I pięknymi Barbie lalkami.
Ich tatuś ma dużo pieniędzy,
Okradł ludzi kilka tysięcy...

Brzydkie, chude, blade dzieci
Wyjadają resztki z kosza na śmieci.
Bawią się patykami i szarymi gałgankami,
A ich twarzyczki są zalane łzami
Ich ojciec szuka pracy-obszedł całe miasto.
Jego uśmiech, siły i nadzieja powoli gasną...

Piękna dama w gustownym kostiumie
Z biżuterią błyszczącą w tłumie
Zaparkowała lśniący, nowy samochód
I robi najdroższych sklepów obchód.
Wyrzuciła z swej firmy kilku ludzi
Jaką suknię kupić-najbardziej się trudzi...

Zniszczona kobieta w starej sukience
Całuje ręce bogacza w podzięce,
Bo dostała pracę służącej
W jego willi przpychem rażącej.
Wie że dobra chęć nie wystarczy
By odnaleść się w sytuacji gospodarczej

Żyć przeciętnie, godnie i uczciwie
Mieć nadzieję, marzenia i kochać prawdziwie
To chyba zbyt wiele na nasz kraj,
Gdzie jeden ma ogrom, drugi krzyczy daj!
Co piąty człowiek jest bezrobotny
Znaczy nędzny, zagubiony, samotny...

autor

Ardnaskela

Dodano: 2004-10-18 21:32:04

Ten wiersz przeczytano 856 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie