i co raz mniej we mnie

w surducie rozpiętym na wietrze
gdy słowa bielą oczy
w morzu najgłębszej czerni

tam tylko ślepy wzrok
za oddechem oddech
za tym zakrętem
a może kilka mil dalej

sny się w dłoni samotnej
otworzą niczym strony niedoszłych
listów

uniosą czerwoną wstążką
co ją wpinałaś z takim uporem
we włosy

i te gęsi przylatujące z północy
kłęby szarych chmur nad czołem
choć może to tylko nasze siwe włosy

w oknie
pod wieczór patrzeć jak stary kot
drzemie na murku w zimowy dzień

autor

Amadeusz

Napisany: 2008-04-06 Dodano: 2008-04-07 00:17:31

Ten wiersz przeczytano 408 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie