i co z tego mamy? Ciebie...

W szkole wszyscy się cieszą
Wreszcie nadszedł weekand
Do domów się spieszą
W końcu nauki and

Tylko Ty się wcale nie śmiejesz
Do domku wracasz? - to nie powód
Przecież tak często z tamtąd wiejesz
Aby ktoś zobaczył ten smutek, to jest dowód

Sobota rano, cotygodniowy rytuał
Budzą Cię krzyki za drzwiami
To znowu matka złości się o banał
Ty leżysz i żyjesz tylko marzeniami

"Niech już skończą
niech przestaną
przecież się kochają
niech to w końcu okażą"

Obiecałaś sobie:
"Ten weekand będzie inny"
Jakoś znów nie wyszło Tobie
Tylko kto jest temu winny?

Chociaż bardzo się starasz
Nie staniesz się niewidzialna
Po kolejnych słowach się wypalasz
Kolejna kłótnia - nie jest tu unikalna

Ty mówisz:
"dzięki nauce wyniosę się daleko"
Ona mówi:
"My całe życie charujemy
i co z tego mamy ?
...Ciebie...

autor

Malwiś

Napisany: 2006-10-28 Dodano: 2006-10-28 11:39:44

Ten wiersz przeczytano 565 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie