Cokolwiek Powiem

Miłość jak miłość- wiatrami podszyta
Łzami przepływa jak chłodny ocean
Słony czekaniem, mokry od powitań
Wzniosły i złoty starożytny pean.

Cokolwiek powiem tylko w Twoich oczach
Znajdzie schronienie, w gesty się zamieni;
Gwiazdy mrugają na czarnych roztoczach
Na równie dźwięczne milczeniem kamieni.

Cokolwiek powiem, wydobędę z głębi
Nie naznaczone rękami rzeźbiarza
Zamarłe w twarzach
Miłość przeraża
W sumie jednacy, a jednak odrębni.

Miłość jak miłość- dorzuca brzemienia
Kiedy umyka, pozostawia zgliszcza;
Wspólny u kresu wszystkim przeznaczenia
Rozpala zmysły, umysły wyniszcza.

Cokolwiek powiem, nie zatrzymam koła,
Klejnotów wyznań nie złączę w latarnie,
Twego uśmiechu odmienić nie zdołam;
Płomień szalony wieczystość ogarnie.

Cokolwiek powiem, wydobędę z głębi
Nie naznaczone rękami rzeźbiarza
Zamarłe w twarzach
Miłość przeraża
W sumie jednacy, a jednak odrębni.

Miłość jak miłość- wypełniając oczy
Ożywczą wodą spojrzenia wyróżnia,
Ręce krępuje sznurami warkoczy,
Kiedy ucieknie pozostaje próżnia.

Cokolwiek powiem, cokolwiek wyśpiewam
Głosem świszczącym niby pocisk z procy
Nie zbraknie liści u konarów drzewa
I nie przybędzie liryzmu niemocy.

Cokolwiek powiem, wydobędę z głębi
Nie naznaczone rękami rzeźbiarza
Zamarłe w twarzach
Miłość przeraża
W sumie jednacy, a jednak odrębni.

autor

Kliwer

Napisany: 2004-07-06 Dodano: 2005-12-02 18:39:42

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie