Coś nie tak

Kiedy noc zasypia, kiedy strach odchodzi,
budzą się pytania, o co tutaj chodzi,
za czym tak pędzimy, dokąd dobiec chcemy,
że zapominamy jak żyć tu na ziemi?

Nikt nie obiecywał, że lekko wygodnie
da się przejść przez życie niosąc swą pochodnię,
nikt nie dał nam słowa, że mamy mieć wiele,
lecz każdy powtarzał: wyśpisz się tak kotku jak sobie pościelisz.

Ścielę swoje łoże poprzez długie lata,
lecz coś w nim uwiera, coś mnie wciąż ugniata,
niby kamień głowę otula poduszka,
ot z tym to ścieleniem jakaś jest podpuszka.

Gdzie się pogubiłam, o czym zapomniałam,
gdzie to najważniejsze tchórzliwie zmilczałam,
czy zachłanność serca, czy poddaństwo duszy,
czy wszystko straciłam, czy jeszcze coś wzruszy?

Nie chciałam od życia nic nad byt przeciętny,
spokojny poranek i wieczór nie ciężki,
lecz dni gdzieś znikają jak fatamorgana,
i tylko noc żyje nadzieją do rana.

autor

smutne oczy

Napisany: 2013-02-02 Dodano: 2013-02-02 00:57:39

Ten wiersz przeczytano 1144 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie