Coś po północy

Zaklęty mrok
Otulony magią
Błyszczy w blasku księżyca
Na cichym pustkowiu...

A po środku Ona
Jak serce
Z nitkami życia...
Płacze w ciemności dnia...

Jak ciężko mi na to patrzeć
Gdy łza ściga łzę
Policzki zalane nieszczęściem...
Kto ci to zrobił?!

Zapomniałem o bólu
Zapomniałem o śmierci
Pomiędzy nocą a dniem
Krzyczę o ukojenie!

Kim jestem?
Kim będę?
Gdy umrą marzenia
Gdy zostanę sam?

Milczenie jak chleb
Zjada go każda godzina
Dzień ucieka
A na ulicy przeznaczenie...

Pora spać
Ale nie ta noc
Nie ta chwila
By płakać za wczoraj...

2006 ...niewiele mroku po zachodzie słońca...niewiele dnia o świcie...niewiele słów może opisać ludzki smutek...niewiele...zbyt niewiele...

autor

Sewer

Dodano: 2006-11-15 08:34:13

Ten wiersz przeczytano 541 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Nieregularny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie