credo in homine
nim wypowiem tęczę
zechciej posłuchać o ziemi
ciężkiej od deszczu i grzmotów
o tej w którą wpisano
ulice głośne warkotem silników
i tupotem tysiąca stóp
niosących twarze o oczach
niewidzących siebie nawzajem
nagle ten ustalony porządek
chwieje się bo oto
pisk opon
spokojnie to tylko zwierzę -
głos z tłumu
ktoś się pochyla
podnosi psa
tak zaczyna się człowiek
a teraz opowiem ci tęczę
autor
szatynka_01
Dodano: 2017-06-18 18:59:39
Ten wiersz przeczytano 894 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Za mało człowieczeństwa na ziemi.
Dobry wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Mądrze piszesz.
Miłego dnia :)
Tak zaczyna się człowiek. Mam psa i wiem o czym pisze
autorka.Ktoś powiedział -kto nie ma serca dla
zwierząt, nie ma ich dla ludzi.Pozdrawiam.
a jeszcze jak bardzo się znęcał to gryzie
przesada po prostu pies to też człowiek, tylko ten co
znęcał się nad zwierzętami.
zły człowiek skąd on się bierze .. a może byłoby
lepiej było poszczuć go psem .. dobranoc ..
Wyznanie człowieka? Im bardziej szanujesz zwierzęta -
tym bardziej jesteś człowiekiem...
Mądry przekaz.
Pozdrawiam
Fajne, bardzo fajne :) Pozdrawiam serdecznie +++
Życie na ziemi niby tętni ale w szybkim tempie umiera
:(
Pozdrawiam :)
:) pozdrawiam i głos zostawiam +
Fajnie się czyta.
Podoba się!
Szczególnie opowiadanie tęczy :)
Pozdrawiam Szatynko :)
/teraz opowiem ci tęczę/ Świetnie,nie tylko to - cały
wiersz! Ale tęczę zabieram. Dziękuję!
Bardzo piekna refleksja. Milutko pozdrawiam.
Bardzo dobry, refleksyjny przekaz!
Pozdrawiam!