Credo naszej jesieni
sączmy od dzisiaj życie przez słomkę
całemu światu przekornie wbrew
łyczek po łyczku byle najwolniej
upływał razem nam dzień za dniem
na podniebieniu zakosztujemy
każdej minuty wiosen i zim
a gdy u progu naszej jesieni
w kwitnących wrzosach uda się skryć
by smakiem miodu jak my późnego
wzbudzić apetyt ostatni raz
to wspólnie w zgodzie z leniwym credo
szukać będziemy cieńszego źdźbła
autor
andreas
Dodano: 2020-02-21 17:04:29
Ten wiersz przeczytano 1098 razy
Oddanych głosów: 45
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (42)
Śliczna liryka!
Zachwycające metafory!
Poezja!
Wiersz do powrotów.
Serdeczności przesyłam
Tak. Świat dziś pędzi, szybciej, dalej, więcej. Życie
za szybko ucieka. Pozdrawiam.
taki wiersz dla czytelnika to miodzio, pozdrawiam
Jędruś :)
Dobre pióro masz od lat, a i rada zawarta w wierszu
niebagatelna.
Pozdrawiam.
kiedyś było coś takiego dobrego, jak miód pitny, ale
to historia
Pozdrawiam serdecznie
Ale pieknie, a puenta miodzio... Pozdrawiam Cię
serdecznie Andreasie.
Tak mnie kiedyś pchało do zachłanności lecz życie mnie
nauczyło pokory i oszczedności ;)
Pozdrowionka ;))
Takie wiersze chce się czytać. Pięknie o jakości
życia, czysta poezja,
tylko chwalić. Serdecznie pozdrawiam
i życzę miłego wieczoru :)
Piękny wiersz, pełen delikatnego, romantycznego
nastroju. Pozdrawiam serdecznie
Kurcze może nie uwierzysz ale ja miodu jem mało
jedynie jak robię mikserem zieleninę do picia
,dziwak ze mnie ale co zrobić.Jednak innym proponuje
witaminki .Jestem na tak.
Bardzo piękny przekaz ...
I to jest właśnie wiersz, przy którym nie sposób się
nie zatrzymać i nie zadumać :-) Poezja. Znakomity!
Pozdro :-)
Byle ten miód się znalazł to i słomki da się
dostosować.
Ślicznie :)
Pięknie.
Pozdrawiam:)
Jak zawsze - oklaski za wiersz.