Cud opłatka

I znów zegar roku dobiega południa
Srebro, biel i zieleń ozdobi nam cudnie
Matowe i szare dusze oraz myśli
Nadzieja jak sen dobry znowu nam się przyśni

Słońce z obowiązku przyjdzie świat obejrzeć
Przeciągnie się, ziewnie i spać znowu pójdzie
Na dobranoc śnieżne czapki drzew pogładzi
I krople stajane w szklistej zmrozi szadzi

Wieczór nas przygarnie – ten w roku jedyny
Kiedy obrus biały z meandrem jedliny
Zaprosi do stołu tam gdzie nakryć nadmiar
Wspomnienia przywodzi i oczy załzawia

Gestów, spojrzeń ciepło i głosów aksamit
Z pasterzami prostymi – nas dziś utożsami
Czas ten wypełniony pokojem i szczęściem
W całym Bożym świecie największym jest świętem

Życzenia przy stole dziś sobie złożymy
Serdeczne i ciepłe mimo srogiej zimy
Otwarte dziś wszystkie serca oraz drzwi
Gwiazda wyczekana na niebie już lśni

Na policzkach wszystkich wzruszenia rumieńce
Precz spory i gniewy, uściśnijmy ręce
Dziś nas błogosławi Bóg w żłóbku zrodzony
Cud to – zgodę mnoży opłatek dzielony

autor

yanzem

Dodano: 2004-12-24 08:50:46

Ten wiersz przeczytano 1238 razy

Oddanych głosów: 58

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie