Cuda na niebie
Nie wolno złota
Ze słońca przemycać
Choć tak bogatym
Kruszcem zachwyca
Nie trzeba pragnąć
Srebra księżyca
W przepięknym blasku
Tkwi tajemnica
Pozwólmy tęczy
Grać kolorami
Niechaj to piękno
Zwisa nad nami
Błękit utkany
W perłowe gwiazdy
Może podziwiać
Darmo -- i każdy
Niebo nam daje
Życie na ziemi
Karmi i poi
Cudami swymi
Ziemia spękana
Jęczy z rozpaczy
Niebo z miłości
Deszczem ją raczy
Wybucha wiosna
Burzą zieleni
Cały świat w barwnych
Kwiatach się mieni
Lecz człowiek niebu
Promienie kradnie
Dachy w bateriach
Oj-- to nieładnie
Bo gdy nam słońce
Świecić przestanie
Pomyślcie -- co się
Z człowiekiem stanie
Ech..... warto dumać nad wszystkim co dotyczy człowieka i ziemi. I nie wolno myśleć tylko o dziś. Wanderer no tak, dziury ozonowe, lecz nieufność rodzi to co nowe.
Komentarze (15)
piekny wiersz.
lekki zwiewny delikatny...
Podziwiam Twój wierszyk-to piękny przekaz na Cuda
których nie wszyscy rozumiemy-bo to są Cuda których
nie zawsze da się pojąć nawet ludzką wyobraźnią,a
końcowe pytanie-Ech...warto było przeczytać!
Dla mnie cały wiersz rewelacja, lekki , super rymy.
Umiesz pisać ! Jestem pod wrażeniem +
fajny, mądry wiersz ci wyszedł, płynnie się czyta i
puenta ciekawa do refleksji...
Wiersz wlał dużą dawkę słońca przed świętami,no i
dołączam się do innych komentarzy.
Technicznie - podzielam uwagi komnen. Miło widzieć jak
rozwijasz warsztat. Również wiersz na spory ładunek
emocjonalny. Merytorycznie – źle dobrany
przykład. Baterie słoneczne są właśnie wyrazem troski
o środowisko. Ogólnie podoba mi się, że jesteś otwarta
na zmiany w sposobie wyrazu.
Prawdziwe cuda na niebie (i nie tylko) i wszystko to
dla nas, byśmy codziennie mieli powód do zachwytu.
Ciekawa forma wiersza i układ treści w poszczególnych
zwrotkach. Dziękuję Ci Julko za ten wiersz:)
zgodnie z umową, uwagi techniczne:
---ze słońca;
całość fajna, proste miniaturki; widzę, że zaczynasz
na wiekszą skalę poszukiwać rymów niedokładnych,
bradzo dobrze;
Czesto nie doceniamy tego, ze zycie i przyroda sa
prawdziwym cudem, bierzemy to jako oczywistosc, ktora
bedzie trwac w nieskonczonosc. Taka krotkowzrocznoscia
czlowiek poczynil nieodwracalne szkody w srodowisku
naturalnym. Choc coraz wiecej sie mowi na ten temat i
wiele osob dziala na rzecz ochrony srodowiska, to
jednak ogromna wiekszosc z nas kompletnie sie tym nie
przejmuje i nie robi nic. Twoj wiersz jest przestroga
i wolaniem o rozwage i zastanowienie. +++
Tęczowo i zadumanie się zrobiło. Cóż z człowiekiem się
stanie? Nie dumajmy nad tym tylko cieszmy się tęczą.
D->>--
nas już nie będzie, martwić się nam nie trzeba -już
dawno będziemy w drodze do Nieba( czy Piekła?)-w
opisacz natury byłaś zawsze b.dobra
Szczery i w swoim oryginalnym stylu bardzo przejrzysty
i ładny wiersz :)) Jak najbardziej podoba mi się :]
Bardzo ciekawy ładnie napisany, z lekkością czytany. +
jak dla mnie pierwsza zwrotka jest rewelacyjna!
wielkie brawo,właśnie za to!