Cuda niewidy

Świetny wiersz, bardzo mocno zapada ... puentą :)

Bardzo intrygujący wiersz. Pogłębiające się zmarszczki
nie gaszą potrzeby uczuć. Pozdrawiam.:)

Te dwa imiesłowy przysłówkowe współczesne aż się
proszą o rozdzielenie, a resztę... biorę bez
zastrzeżeń :)
Cieplutko :)

I znowu wspaniała dawka prawdziwej poezji (na naszej
Bejowszczyźnie rzecz absolutnie unikalna).
A biedny YamCito niech się nie wysila, próbując taką
poezję choćby naśladować.Przecież do tego trzeba być
zupełnie nie bejowskim poetą.

Prawdziwy .Perełka

Nie uciekaj w siebie, wyjdź przed siebie i będzie
lepiej. Ktoś dwunogi przecież zauważy tę kobiecość. A
święta? Już po i warto zanurzyć się w
życie...zanurkować i wypłynąć silniejszą, czego życzę
peelce z całego serca-:)

dobry, a tytuł w powiązaniu z dwoma ostatnimi wersami
- świetne; pozdrawiam

Zabiłaś mnie puentą. Piękna.

Gorzko brzmi Twój wiersz i żadnej osłody, aż do końca.
To smutne.

podoba mi się drapieżność tego Twojego zwierzęcia,
więc może niech nie wychodzi całkiem lecz tylko da się
oswoić z całym tym życiem, przemijaniem:

ciekawa forma wiersza

Może jakoś "zlikwidować" to odwracając- uciekając? W
pewnym wieku, niezależnie od płci, nie zawsze
świadomie - goni się króliczka, zamiast złapać go.

Tylko miłość stępi te pazurki.
Kobieta bez miłości jest jak dzikie zwierzę.
Pozdrawiam:)

Czekanie na miłość typowo kobiece:
z "machnięciem ręki", "odwracaniem głowy" - takie
udawanie, że nam nie zależy, a w głębi peelki tkwi
zwierzę, które pragnie być oswojone, jak lis z "Małego
Księcia". Miłego dnia.

jak pogłaszcze straci palce
i niech ktoś nie mówi, że nie
ostrzegałem
Pozdrawiam serdecznie

podobamisie taki styl wiersza lubię to, więc muszę i
ja poeksperymentować...