cudowanie
ogólnie ludzie bolą
dając sobie mniej więcej
tyle ile nie potrafią
upolitycznić i wytłumaczyć
zapotrzebowaniem na chwilę
na dowidzenia i na szczęscie
osobiście jeszcze bardziej
od głośnego jest na porodówce
do już go nie ma przy stole
bolą znikając za widnokręgiem
tego co sobie o nich wymyśliłem
między innymi słowami
świat przecież być może
miejscem przypadkowych prób
i błedów o wiele bardziej
nie da się uniknąć dopóki
będziemy na obraz i podobieństwo
patrzeć jak na cud
a poezja to tylko stół
na którym wycinamy skrawki życia
przez słowa badając ile zostało
w człowieku nadziei na więcej
i wyżej wymieniony cud
Komentarze (7)
reasumując spojrzenie trafne bo bolą gdy oczekiwania
nie są pełne a i relacja między ludźmi często
nieuważna jeśli chodzi o uczucia i tak czasem te bóle
lub ich skrawki w literaturze ale czy odczuć do końca
możemy innego lub siebie? Myślę,że w jakimś większym
procencie,gdy żyjemy świadomie,zdając sobie sprawę z
upływu czasu Dobry wiersz + Pozdrawiam:)
wiersz jest bardzo dobry, przemyślenia niezwykłe, ale
postaraj się unikać jak najmniej imiesłowów.
pozdrawiam.
podobać. może bez ostatniego wersu(?) pozdrawiam
trochę zapomniałem że piszesz tez nierymowane ;) -
pozdrawiam :)
Trochę enigmatyczny-ostatnia strofa-rewelacyjna.
wiersz przykuwa uwagę - kilka wersów zachwyca, kilka
stanowi zawiłość gramatyczną - ale jedno jest pewne -
refleksja niezwykle ciekawa.
piękny głęboki wiersz ..."a poezja to tylko stół
na którym wycinamy skrawki życia".... literówka się
wkradła w dopóki :) pozdrawiam