Cudowna myśl
Kroplą deszczu, mgłą pachnącą
Wśród zieleni tego świata
Biegnie boso nad chmurami
Myśl cudowna i skrzydlata
Zapatrzona w błękit nieba
Czeka co jej los przyniesie
Nic do szczęścia jej nie trzeba
A więc frunie po bezkresie
W egzystencji swego trwania
W szeptach nocy w falach cienia
W szponach jakby obłąkania
Skrzętnie skrywa swe pragnienia
Kiedy w marzeń jej głębinę
Wkradnie się cudowna chwila
To odfrunie w wyobraźni krainę
Na delikatnych skrzydłach motyla
Komentarze (6)
tajemnica słowa i myśli brzmiące jak muzyka wiatru
wytworzyły niepowtarzalny klimat ....dobry wiersz...
ładny melodyjny wiersz, też mam ochotę pofrunąc w po
bezkresie
Taki lekki i skrzydlaty ten Twój wiersz. Bardzo
przyjemnie się go czyta.
poddałaś mi tym wierszem cudowną myśl...ale to
tajemnica....
bardzo ładny wiersz taki....spokojny i ciepły
tylko chyba w ostatniej strofie jakby zgubiony rytm
ale całość bardzo mi sie podoba
Zamknęłaś ulotność w słowach.