CUDOWNY, LECZ Z WADĄ

w hołdzie wewnętrznej sile człowiczeństa...

Gdy cierpię okrutnie i płaczę,
żałuję, że czegoś nie zobaczę,
gdy serce miłość nieszczera rozdziera,
a złość się przez myśli przedziera,
siadam przy moim stoliku niewielkim,
wyciągam papier i długopis wszelki,
przelewam wszystko na ten arkusz papieru,
wszystko, co tkwi w sercu, myśli niewielu…


Piszę tylko i zawsze dla siebie,
piszę o słońcu, piszę o niebie,
tworzę mój świat, tak bardzo inny,
świat idealny, całkiem niewinny,
a w nim realizuję moje marzenia,
cudowne i wielkie, niegodne zniszczenia.
Wszystko, co złe i przynosi cierpienie,
zamieniam w źródło gaszące pragnienie…


Gdy kiedyś, ktoś tam zawędruje,
powitanie szczere zawsze przygotuję…

…Mój świat jest piękny, lecz z wadą wielką,
ja tam mieszkam z samotnością wszelką…

autor

beti027

Napisany: 1995-11-02 Dodano: 2006-01-22 17:09:50

Ten wiersz przeczytano 560 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie