Cukrosc
dosyc mam tych waszych slodyczy trosk!
wasze slowa lepia sie do siebie niczym
wosk
gorycz w nim czuje gorycz
slowianski most!
pustosc, nieszczerosc to wasza maxyma
profitem nakreslacie sleposci w noc
ah, gdyby te wasze troski...
nie rozumiem waszych klamstw!
waszego slepego oddania
waszych gluchych slow!
slodycz, czuje slodycz
okropniejsza od miodu
cukrow waszych falszywych milostek
zna juz caly swiat
wiec po co grac?
zycie psujecie
niczym cukier zabija zeby
a wiec ktoredy, ktoredy?
nie rozum a serce ton prawdziwy wybija
zrozum to czlowiecze, to cie zabija
zabija od srodka, a gdy rozstania nadejdzie
czas
pustka, i nicosc,
to jedyne co cukrosc w was zostawila
ta chwila...
triumfem blogosci bedzie
na czerbialych wstegach wspinac jej
przyjdzie
bo Prawda w koncach wydobedzie
wszedzie
ktoredzie...
Komentarze (2)
Tyle goryczy... Ale wiersz trafny.
Miłość to nie tylko słodycz lecz także gorzki smak,
kto tego nie czuje, nie kocha naprawdę... Dobry
wiersz.