Cut

Bo cisza ma swoje kolory, odcieni tysiące
A spokój ma swoje zasady, przemilczane w większości

Staram się odwiedzać siebie sama jak często się da.

Spokojnie, pomału, małymi łyczkami
Cichutko, malutko, za zamkniętymi powiekami
Pragnienia, marzenia, sny niespełnione z zasady

I nieświadomie chowam ręce do kieszeni
I nieświadomie cieszę się twoim zapachem
I nieświadomi przełykam twoją ciszę, zagryzam moim milczeniem

Dłonie wyciągam w nieznane
Owijam się światłem poranku, przespać chce najgorsze
Zgubić się łatwo w słowach potoku
Gdzie nie słychać początku,
A między krzykiem ginie przecinek

Staram się nie deptać sobie po stopach, bo iść już nie umiem,
I gryźć się po zębach tez nie lubie,
To wydaje się tak mało higieniczne

Gdy tonę w pokładach kurzu

I śmierci zajrzałam w oczy, niebieskie i zimne,
Gdy zabrała mi kolejny promyczek,
który na tak krótko zapisała się na mojej skórze bliznami

I łez już nie starcza by topić swoje obawy



Chciała bym zasnąć w twoich dłoniach, zapachem twoim przesiąknięta

autor

Isilme

Dodano: 2007-01-09 20:03:40

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie